همای سعادتی که ایرانیان به دنبالش بودند,اکنون تبدیل به
اژدهایی چندسرشده است که شغل هرروزه اش,چون ضحاک ماردوش,خوردن مغزپیروجوان ایرانیان است.گویا آفتاب درخاک
ایران زمین برنمی آید, قبل ازاینکه گلوی
چند تن باطناب فشرده نشود و مادران سوگوار، سیاه نپوشند.حالمان بداست ازاین همه تباهی , ازاین همه
سیاهی .حالمان بداست ودستانمان کوتاه.چشم امیدمان به روزی است که تک تک هموطنانمان,
غمخواردربندان وزندانیان عقیده شوند.
به دنبال روز جهانی حقوق بشرکه بیانگرحقوق بنیادی
مدنی،فرهنگی،اقتصادی،سیاسی و اجتماعی تمام
ابنای بشردر هر کشوری است در روزجمعه مورخ20/09/1394 در محل روبه روی اداره مهاجرت
ازمیرترکیه’بنا به دعوت "ان جی او گمبرون پاک"تجمعی برگزارشد ودر اعتراض
به اعدام ها و احکام ناعادلانه و در حمایت از تجمعات داخل کشور،همدردی خودرا با
دردست داشتن عکسهای عزیزان در بند و با اعتراض سکوت’برگزار نمودند و در ادامه با
خواندن سرود "یاردبستانی"و "ای ایران"توجهات بیشتری را جلب نموده
وباعث سوالاتی از جانب دیگر ایرانیان و رهگذران گردیدند که شرکت کنندگان’توضیحات
لازم و شرایط کشور را توضیح دادندو در پایان بیانیه ای توسط ارمان محمدپور ’در
لزوم همبستگی بیشتر هموطنان و دعوت از انها در دیگر تجمعات اعتراضی ’خوانده شد: همای
سعادتی که ایرانیان به دنبالش بودند,اکنون تبدیل به اژدهایی چندسرشده است که شغل
هرروزه اش,چون ضحاک ماردوش,خوردن مغزپیروجوان ایرانیان است.گویا آفتاب درخاک
ایران زمین برنمی آید, قبل ازاینکه گلوی
چند تن باطناب فشرده نشود و مادران سوگوار، سیاه نپوشند.حالمان بداست ازاین همه تباهی , ازاین همه
سیاهی .حالمان بداست ودستانمان کوتاه.چشم امیدمان به روزی است که تک تک هموطنانمان,
غمخواردربندان وزندانیان عقیده شوند.
