۱۳۹۰ شهریور ۲۰, یکشنبه

گرسنگی از شاخ آفریقا تا کوشک ترکیه

by انجمن حمایت از پناهجویان on Sunday, August 14, 2011 at 10:12pm
(کوتاهیه ) یکی از شهرهای ترکیه است که تعداد زیادی از پناهجویان افریقایی را در خود جای داده است . دولت ترکیه با دریافت مبالغ هنگفتی از سازمان ملل متحد وهمچنین سازمانهای حقوق بشری نه تنها هیچ تلاشی را برای کمک به این پناهجویان انجام نداده بلکه با دریافت پول خاک روز به روز این پناهجویان را تحت فشارهای مالی دیگری قرار می دهد. این در حالی است که در آن سوی کمترین امکانات بهداشتی و درمانی در اختیار پناهجویان سومالیایی قرار نمی گیرد که همین امر سبب شده تا تعداد بی شماری از کودکان سومالی (در خاک ترکیه) هنوز در مرداب سوتغذیه به سر ببرند و مادران آنها هم به دلیل عدم تغذیه درست نتوانند به کودکان خود شیر کافی بدهند.
احمد پناهجوی بخت برگشته ی دیگری از کشور سومالیا است و معتقد است که از چاله به چاه افتاده است. از قحطی و گرسنگی افریقا گریخته و وارد سرزمینی شده که انسانیت حتی برای سازمانی چون کمیسیاریای عالی در آن بسیار کمرنگ شده است. احمد با صدایی اعتراض آمیز خاطر نشان می کند:
سومالیا و بیابانهای افریقا حداقل یک مزیت داشت. چرا که انسان می تواند در صحرای خشک آزادانه گردش کند و هیچ دیواری در برابرش ساخته نشده است؛ اما هتل کوشک تمامی آزادی فردی را از ما پناهجویان افریقایی گرفته است و بیشتر از آن که شبیه به یک هتل استاندارد پناهجویی باشد به زندان ابوالغریب در کشور عراق شباهت دارد، با این تفاوت که در ابوالغریب زندانیان سیاسی توسط عاملین صدام حسین شکنجه ی فیزیکی می شدند، اما در این هتل به جای شکنجه ی جسمانی، عمر و جوانی و هستی ما توسط کم کاریهای مسولین کمیساریای عالی به ورطه ی نابودی کشیده می شود!
احمد با صدایی رساتر از قبل می گوید :من به عنوان یک پناهجوی افریقایی که از قلب کشور
فقیر سومالیا به ترکیه و کمیساریای عالی پناه آورده ام، از سه چیز متنفرم، نخست؛ بی توجهی کمیساریای عالی سازمان ملل. دوم؛ رفتارهای غیرانسانی مسولان این سازمان در قبال ما پناهجویان افریقایی. سوم؛ از ساختمان منفور کمیساریای عالی که چهار دیواری اش با چند لایه سیم خاردار پوشیده شده است و ورودی اش همیشه به روی ما بسته است.
دکتر "محمد محمدی" دکترای آمار و فعال در امور پناهندگی در این رابطه به خبرنگار" انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی_ترکیه" می گوید: اینجانب همراستا با دیگر همکارانم تحقیقات گسترده ای در رابطه با مشکلات پناهجویان انجام داده ایم .تمامی پناهجویان به صورت عام و پناهجویان افریقایی به صورت خاص (به ویژه پناهجویان سومالی ) به گونه ای از کم کاریها و سهل انگاریهای کمیسیاریای عالی در آنکارا شاکی و گله مند هستند. اما اگر بخواهیم گسترده تر به مشکلات پناهجویان افریقا نگاهی بیندازیم؛ گزارشهای آماری از آژانس پناهندگان سازمان ملل می تواند بسیاری از نکات مبهم را برای ما روشن سازد. مطابق گزارشهای این آژانس جهانی، آمار مرگ و میر پناهندگان سومالی که به اردوگاهها می رسند 15 برابر میزان معمول است و بیشترین میزان مرگ و میر مربوط به کودکان زیر 5 سال است.
دکتر محمدی در باره ی وضعیت اسفناک پناهندگان سومالی در افریقا می گوید: سازمان ملل اعلام کرده که در دو منطقه ی جنوب سومالی که 3/7میلیون گرسنه وجود دارد به صورت رسمی در آن جا خشکسالی اعلام شده است و همیشه تعداد زیادی از مردم سومالی وادار می شوند به (کنیا) شمال این کشور بگریزند. البته پیش از این به خاطر جنگهای قبیله ای وعشیره ای و حضور گروههای تندرو این فرار صورت می گرفت؛ اما امروزه مشکلات قحطی و سو تغذیه موجب می شود تا مردم سومالی فرار را بر قرار ترجیح دهند و راه آواره گی را در پیش بگیرند.
محمدی در ادامه اضافه می کند : (ولری اموس) هماهنگ کننده ی امداد اضطراری که منصوب به دبیر کل سازمان ملل متحد است، طبق آمار ارایه شده به گزارشگران بیان داشته : حدود 12.4 ملیون نفر در کشورهای (کنیا) و(اتیوپی ) و(سومالی ) و(جیبوتی) به شدت نیازمند کمک فوری هستند و شرایط هم روز به روز وخیم تر می شود.
وی به نقل از اموس می گوید: در حال حاضر به 1/4 میلیارد دلار برای نجات جان انسانها نیاز فوری احساس می شود.....
..........................
حال که تا این اندازه از عمق فاجعه در باره ی مردم سومالیا و گرسنگی و فقر در میان کودکان افریقا آن هم از زبان گزارشگران خود سازمان ملل اطلاع یافتیم؛ چرا کمیساریای عالی سازمان ملل در رسیدگی به چنین اموری کوتاهی کرده و هیچ سازمان دیگری به طور مستقل وارد این مقوله نمی شد؟!!!
آیا کمیساریای عالی سازمان ملل نمی دانند که آژانس های رسمی این سازمان از احتمال مرگ یک میلیون کودک سومالیایی از شدت گرسنگی خبر داده اند؟
آیا این سازمان اطلاع ندارد که مطابق با آمارهای مرکزی همین سازمان حدود 12میلیون نفر در منطقه شاخ افریقا با خطر گرسنگی و سوء تغذیه روبه رو هستند؟
آیا آگاهی ندارند که حتی خبرگزاری آلمان از ژورهانسبورگ گزارش می دهد که در ارودگاه آوراگان دادات مجتمعی که چهار برابر بیش از ظرفیت آن آواره در آن جای داده شده، میزبان چهارصد انسان بی پناه است و با کمال تاسف شاهد افزایش وحشتناک نرخ مرگ و میر کودکان زیر پنج سال از 1/2 به ازای هر هزار کودک به 1/8 در برخی مناطق رسیده است؟که این فشردگی جغرافیایی و عدم وجود فضای استاندارد موجب مرگ صدها و هزاران کودک بی گناه می شود؟
خبرنگاران پناهجوی انجمن صنفی حمایت از پناهجویان ایرانی در ترکیه که از قلب جامعه ی پناهجویی تشکیل شده و مطابق با آرمان خود که همانا رسانه ای کردن مشکلات جامعه پناهجویی است؛ خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد؛جناب اقای "بان کی مون" درباره چنین فاجعه ای هشدار می دهند...که:
دفتر کمیسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل واقع در آنکارا با ارایه اسناد ومدارکی که در این گزارش بیان شده، در قبال جان پناهجویان بی توجه بوده و سهل انگاری کارکنان این سازمان سبب به خطر افتادن جان بسیاری از کودکان افریقایی شده است. عدم رسیدگی کارکنان این سازمان در خصوص پرونده پناهجویان افریقایی بارها و بارها فجایای غیرقابل جبرانی به همراه داشته است. چنان چه جان بسیاری از پناهجویان سومالیایی به ویژه کودکان سومالیایی در حین پروسه ی رسیدگی به پرونده پناهندگی آنان به خطر افتاده و بارها و بارها شاهد مرگ و میر کودکانی هستیم که از شاخ افریقا پیکر نیمه جان خود را به ترکیه رسانده و در ترکیه برای همیشه حیات خود را از دست داده اند. پناهجویان افریقایی پناه آورده به کمیساریای عالی نه تنها مشکلی از مشکلات آنان حل نشده بلکه علاوه بر بیماری سوءتغذیه که با آن دست و پنجه نرم می کردند امروزه به انواع و اقسام بیماریهایی عفونی،پوستی و گوراشی  مبتلا شده اند. نگاهی گذرا به هتل کوشک (ترکیه_کوتاهیه) و کنترل اتاقها وسیستم تهویه ی هوا و سرویسهای بهداشتی و ... سندی قابل قبول است که از تمامی فعالین حقوق بشری درخواست می کنیم که این هتل را مورد بازدید خود قرار داده و برای چنین معضلی چاره ای بیاندیشند...
با نهایت تشکر
خبرنگاران پناهجو(انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی_ترکیه)
 شماره روابط عمومی انجمن: 00905076586901
گرسنگی از شاخ آفریقا تا کوشک ترکیه
گزارشی درباره وضعیت پناهجویان افریقایی در ترکیه(قسمت دوم)
پناهجویان افریقایی از جمله پناهجویان سومالی که به دلایل متعدد ناچار می شوند،فوج فوج وگروه گروه خاک افریقا را ترک کنند و خود را به کشورهای دیگر برسانند تا شاید مامنی پیدا کرده و از حقوق انسانی بهره مند شوند، در بسیاری از موارد چنین رویایی را به باد می سپارند. چرا که بسیاری از آنان در نیمه ی راه، جان خود را از شدت گرسنگی و بیماری از دست می دهند ویا زمانی که به کشوری چون ترکیه می رسند تمامی رویاهایشان نقش برآب می شود.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر