به دست انجمن حمایت از پناهجویان در در تاریخ آدینه, ژوئن 17, 2011 و ساعت 10:40 بعد از ظهر
یادداشت شما ایجاد شد.
پناهجویان طرفدار حزب دمکرات کردستان در چهاراه بی قانونی سفارت های کانادا، امریکا و استرالیا بلاتکلیف مانده اند!!!
گفتگو از : سیروان عنایتی و جعفر بایزیدی
مشکلات پناهجویان در سراسر گیتی یکی از مهمترین مسایلی است که این روزها در رسانه های دنیا به صورت پیوسته درباره آن بحث می شود....به جرات می توان گفت که پناهجویان ترکیه از بارزترین طیفهای پناهجویانی هستند که مدام در استرس آینده ی نامعلوم خود به سر می برند و بیش از مسایل شخصی و درگیرهای فکری، نگران آینده ی مبهم فرزندانشان هستند. شورش تیلکوئی یکشوه یکی از پناهجویان کرد حزب دموکرات کردستان ایران است که پس از فشارهای پی درپی حکومت غیردمکراتیک جمهوری اسلامی ایران سرانجام مجبور می شود با همسر و دو کودک شیرخواره اش ( کیا و کانی) دیار و کاشانه ی خود را رها کنند و با کوله باری از مشکلات راه دیار غربت را برمی گزیند به امید این که سازمان ملل متحد بتواند از حقوق او و خانواده اش در برابر جنایتهای حکومت وقت ایران دفاع نماید.
گفتگویی اختصاصی با این پناهنده ی فعال سیاسی انجام داده ایم که طی این گفتگو، شورش بارها و بارها از دردها و مشکلات خود و خانواده اش سخن راند و معترض به این وضع نابرابر بود...پای کلامش نشستیم تا ناگفته هایش را مکتوب کنیم باشد
کاربدستان حقوق بشری چاره ای برای این ناچاری بیاندیشند....
آقای شورش عزیز، چه اتفاقی برای شما رخ داد که مجبور به ترک یار و دیار شدید و راه غربت را انتخاب کردید؟
![]()
شورش :آزادی حق مسلم هر انسان است. چه انسان دیروز غار نشین و چه انسان امروز سده ی 21...این یک مساله ی کاملا واضح است که حکومت وقت ایران بیش از دیگر ملتها ملت کرد را به عناوین مختلف تحت آزار و شکنجه قرار می دهد.بدون شک در این شرایط باید ملت ایران و به خصوص ملت کرد قلمهای خود را مجهز کنند و با اندیشه و تفکر و انتقال دردها از طریق رسانه ها جنایتهای این نظام استبدادی را به تصویر بکشند.اینجانب هم به عنوان یک هوادار حزب دموکرات کردستان ایران با فعالیت در بخش رسانه های حزب دموکرات کردستان به صورت مستقیم و غیرمستقیم تمام تلاش خود را انجام دادم، تا گامهای موثری را در این راستا بردارم. بدون تردید؛ فردی مانند من نمی توانست در ایران بماند و با آرامش فکر زندگی خویش را ادامه دهد ... به همین دلیل مسیر پر خطرتر از مخوف گاههای جمهوری اسلامی را برگزیدم و از میان کوههای صعب العبور و پرتگاه های بی شمار با هزاران خطر به صورت قاچاق و توسط افراد قاچاق بر به ترکیه متواری شدم و خود را به کمیساریای عالی پناهندگان سازمل ملل معرفی کردم.
* کمیسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه چه حمایتهایی را از شمابه عمل آورد؟
پس از مصاحبه با وکیل این سازمان سرانجام در تاریخ 28دسامبر2010قبولی خود را از سازمان ملل دریافت کردم و دقیقا 15 روز پس از این تاریخ کمیساریای عالی پناهندگان پرونده ی ما را به ایالت متحده ی امریکا معرفی کرد. پس از گذشت 3 ماه به ما اطلاع دادند که باید برای مصاحبه ی اول ( آی سی ام سی) خود را آماده کنیم . از ان به بعد باید منتظر مصاحبه 2 ( آی سی ام سی) می شدیم .اما متاسفانه از آن تاریخ3 ماه گذشته است و هنوز خبری نشده . از ان گذشته پس از این مصاحبه باید مدیکال هم شوم که انهم یک پروسه ی طاقت فرسا و زمان بر است.
* نگرانی اصلی شمابه چه دلیل است؟
نگرانی ها و مشکلات آن قدر زیاد هستند که نمی توان در چند جمله بیان کرد. بسیاری از این نگرانی ها و مشکلات همدرد و مشترک با دیگر پناهجویان است. مساله ی مشکلات اقتصادی، خوراک و پوشاک، مسکن، تهیه ی شیرخشک کودکان و... از بارزترین مشکلات هر پناهجوی به خصوص پناهجویان متاهل تامین هزینه خورد و خوراک می باشد. بیماری و هزینه پزشکی و تهیه ی دارو از دیگر مشکلات هستند. مشکلات روحی و روانی ناشی از استرسهای شبانه روزی از دیگر ناگفته هایی هستند که لحظه به لحظه در میان پناهجویان همچون بیماری واگیردار شیوع می یابد ...بسیاری از پناهجویان به افسردگی و بیماریهای روانی مبتلا شده اند وگاهی خودکشی آخرین راه چاره برای یک پناهجو است.اما اینجانب به عنوان یکی از موارد خاص علاوه بر این مشکلات که در میان تک تک پناهجویان عمومیت دارد مشکلات دیگری دارم که احساس می کنم باید هم اکنون مدیاهای جهان به صورت اختصاصی مشکلات من و دیگرپناهجویانی که وضعیت مشابه مرا دارند را برجسته کنند.
![]()
* شما چه مشکلاتی دارید که باید به صورت اختصاصی توسط رسانه های بین المللی به تصویر کشیده شوند؟
بدون شک دوران پناهجویی و برخی از کم کاریهای کمیسیاریای عالی سازمان ملل سالهای زیادی از عمر مفید انسانها را به یغما می برد.به خصوص اینکه بسیاری از پناهجویان انسانهای روشنفکری هستند و دارای تواناییهای خاصی می باشند که در این دوران سخت و بلاتکلیف تنها مات و مبهوت منتظر پاسخ کمیسیاریای عالی و سفارت کشورها هستند. از سوی دیگر پروسه طولانی مدت و طاقت فرسا رسیدگی به پرونده ها از بارزترین مشکلات است. اما انچه نگرانی اینجانب را به صورت خاص برجسته می کند،مشکلات جدیدی است که از سوی برخی از کشورها مانند امریکا، کانادا و استرالیا و...دامنگیر پناهجویان حزب دموکرات شده است. به عنوان مثال تا چند سال گذشته این کشورها پناهجویان حزب دموکرات را سریعا به عنوان پناهنده قبول می کردند اما امروزه این کشورها از قبول چنین پرونده هایی سرباز می زنند. .. تلف شدن عمر مفید پناهجویان و ناشفاف بودن موضع این کشورها در برابر پناهجویان از دیگر معضلات خاص است که گریبانگیر پناهجویان کرد به خصوص طرفداران و اعضاء حزب دمکرات است. به عنوان مثال اگر دولت پر ادعایی چون کانادا تا دیروز دسته دسته از پناهندگان حزب دموکرات را قبول می کرد اما امروز به خاطر سیاستهای روز، حزب دموکرات را در لیست سیاه قرار می دهد و طرفداران و اعضاء این حزب را پس از سالهای متمادی چشم انتظار قرار داده و سپس به آنها پاسخ منفی می دهند... چنین وضعیتی به راستی جای تاسف دارد... چرا که اگر کانادا یا دیگر کشورها تمایلی به پذیرفتن این طیف از پناهجویان ندارند چرا پس از 3سال ونیم پاسخ خود را قطعی می کنند. به عنوان مثال زمانی که ما پناهجویان خبر ردشدن (فرزاد عزیزی بانه) یکی از طرفداران حزب دموکرات شنیدیم، فهمیدیم که چگونه سفارت کانادا با بی مهری تمام با این پناهجو برخورد کرده است ...ما پناهجویان از آینده ی مبهم خود وحشت داریم.زمانی که گزارشات فرزاد عزیزی بانه در رسانه هاانعکاس یافت و پناهجویان اطلاع یافتند که چگونه یک مبارز و فعال سیاسی که سالها تحت شکنجه بوده است و با اینکه روی میز وکیل قبولی خود را پنج سال قبل دریافت کرده است و حدود3 سال ونیم قبل توسط کانادا رسمابه عنوان پناهنده پذیرفته شده و حتی تاریخ پرواز می گیرد اما ناگهان72 ساعت قبل از پرواز سفارت کانادا پشیمانی خود را اعلام می کند و اظهار می کند که کشور کانادا نمی تواند پناهجویان حزب دموکرات را بپذیرد، سرتاسر وجود ما طرفداران حزب دمکرات را استرس و نگرانی برمی دارد. سوال این است که چرا کشورهایی چون کانادا، امریکا واسترالیا 3 سال ونیم قبل به پناهجو اعلام نمی کند که ما چنین پرونده هایی را قبول نمی کنیم تا عمر و استعدادها و نیروی جوانی این پناهجویان زیر فشار پناهندگی به یغما نرود.
کاملا طبیعی است که اینجانب و دیگر پناهجویانی که فعالیتهای سیاسی برای حزب دموکرات انجام داده یم زمانی که مصاحبه ها و گزارشات اینگونه پناهجویان و سرنوشت رقت بار آنها را در رسانه ها می بینیم، از آینده ی ناروشن خود و خانواده یمان وحشت می کنیم. آیا تضمینی وجود دارد سرنوشت اینجانب با دو کودک شیرخواره بدون شغل و حمایت مالی به سرنوشت فرزاد عزیزی بانه و دیگر پناهجویان حزب دموکرات مبتلا نشود؟!!! آیا تضمینی هست که ایالت متحده ی آمریکا پس از چند سال بلاتکلیفی مانند کانادا نامه ای را برای ما ارسال نکند و در آن ابراز کند که ایالت متحده نمی تواند هواداران حزب دموکرات را بپذیرد؟!! من و همسرم به هیچ وجه تمایل نداریم سالهای نخستین زندگی فرزندانمان در زیر فشار پناهجویی تلف شود به همین دلیل احساس کردیم لازم است مشکلاتمان را از طریق رسانه ها و مطبوعات به گوش جهانیان برسانیم شاید بتوانم در این زمینه نظر سازمان های حقوق بشری را به خود جلب کرده و راهکاری برای حل این معضل بیابیم....
* چرا تا این اندازه نقش مطبوعات را موثر می دانید؟
![]()
بدون شک رسانه ها در این بحبوحه بیش از هر سازمانی می توانند موثر واقع شوند.زمانی که مشکلات ما پناهجویان رسانه ای می شود؛ بدون تردید از یکسو مقامات بلند پایه ی احزاب ما می دانند تا چه اندازه در حق ما ظلم می شود و برای آنکه ثابت کنند که تا چه اندازه ما پناهجویان برای انهام هم هستیم اقدامات خود را از طریق نشستها و درخواستها انجام می دهند و از سوی دیگر رسانه ها، کشورهای پناهنده پذیر را وادار می کند تا در تصمیمات خود بازنگری نمایند و در قبال پناهجویان مسوول باشند. به بیان دیگر زمانی که رسانه های بین المللی حمایت خود را از این پناهجویان نشان می دهند این کشورها عملا می فهمند که پناهجویان تنها نیستند و دوربینها و قلمهایی وجود دارند تا به حمایت از آنها بپردازند و در این شرایط است که رسانه ها معجزه می کنند وتصمیمات را تغییر می دهند.
* درخواست شما از این کشورها و همچنین کمیسیاریای عالی سازمان ملل متحد در ترکیه چیست؟
به عنوان یک پناهجوی حزب دموکرات کردستان ایران از این کشورها درخواست می کنم که اگر تمایلی به پذیرفتن این گونه پرونده ها ندارند، پرونده ی انان را نپذیرند و پس از 4 سال ابراز پشیمانی نکنند. زیرا عدم پذیرش پناهنده توسط کشورها نیست که موجب فشارهای روحی و روانی پناهجویان می شود بلکه آنچه که موجب آزار وشکنجه ی روحی پناهجواست انتظار و بلاتکلیفی و پذیرش و سپس ابراز پشیمانی پس از چندین سال توسط سفارت این کشورهاست. به همین جهت اینجانب از کمیسیاریای عالی سازمان ملل درخواست می کنم زمانی که می داند این کشورها100% چنین پرونده هایی را پس از چند سال رد می کنند پرونده ی ما را از
همان ابتدا به کشورهایی مانند کشورهای اروپایی بدهند که بدون هیچ مشکلی پناهجویان حزب دموکرات را می پذیرند...
افراد یا سازمانهایی که تمایل دارند به پناهجویان در ترکیه کمک رسانی کنند می توانند جهت دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اینگونه پناهجویان با انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی در ترکیه تماس حاصل نمایند.
شماره مسوول امور مالی حمید ذوالقدر: 00905076587944
با تشکر از سیروان عنایتی و جعفر بایزیدی برای تهیه این گزارش
لطفا نقطه نظرات و دیدگاههای حقوقی خود را زیر این نوشته بیان دارید،
با سپاس روابط عمومی انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی_ترکیه(نوشهیر) 00905076586901
گفتگو از : سیروان عنایتی و جعفر بایزیدی
مشکلات پناهجویان در سراسر گیتی یکی از مهمترین مسایلی است که این روزها در رسانه های دنیا به صورت پیوسته درباره آن بحث می شود....به جرات می توان گفت که پناهجویان ترکیه از بارزترین طیفهای پناهجویانی هستند که مدام در استرس آینده ی نامعلوم خود به سر می برند و بیش از مسایل شخصی و درگیرهای فکری، نگران آینده ی مبهم فرزندانشان هستند. شورش تیلکوئی یکشوه یکی از پناهجویان کرد حزب دموکرات کردستان ایران است که پس از فشارهای پی درپی حکومت غیردمکراتیک جمهوری اسلامی ایران سرانجام مجبور می شود با همسر و دو کودک شیرخواره اش ( کیا و کانی) دیار و کاشانه ی خود را رها کنند و با کوله باری از مشکلات راه دیار غربت را برمی گزیند به امید این که سازمان ملل متحد بتواند از حقوق او و خانواده اش در برابر جنایتهای حکومت وقت ایران دفاع نماید.
گفتگویی اختصاصی با این پناهنده ی فعال سیاسی انجام داده ایم که طی این گفتگو، شورش بارها و بارها از دردها و مشکلات خود و خانواده اش سخن راند و معترض به این وضع نابرابر بود...پای کلامش نشستیم تا ناگفته هایش را مکتوب کنیم باشد
کاربدستان حقوق بشری چاره ای برای این ناچاری بیاندیشند....
آقای شورش عزیز، چه اتفاقی برای شما رخ داد که مجبور به ترک یار و دیار شدید و راه غربت را انتخاب کردید؟
* کمیسیاریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه چه حمایتهایی را از شمابه عمل آورد؟
پس از مصاحبه با وکیل این سازمان سرانجام در تاریخ 28دسامبر2010قبولی خود را از سازمان ملل دریافت کردم و دقیقا 15 روز پس از این تاریخ کمیساریای عالی پناهندگان پرونده ی ما را به ایالت متحده ی امریکا معرفی کرد. پس از گذشت 3 ماه به ما اطلاع دادند که باید برای مصاحبه ی اول ( آی سی ام سی) خود را آماده کنیم . از ان به بعد باید منتظر مصاحبه 2 ( آی سی ام سی) می شدیم .اما متاسفانه از آن تاریخ3 ماه گذشته است و هنوز خبری نشده . از ان گذشته پس از این مصاحبه باید مدیکال هم شوم که انهم یک پروسه ی طاقت فرسا و زمان بر است.
* نگرانی اصلی شمابه چه دلیل است؟
نگرانی ها و مشکلات آن قدر زیاد هستند که نمی توان در چند جمله بیان کرد. بسیاری از این نگرانی ها و مشکلات همدرد و مشترک با دیگر پناهجویان است. مساله ی مشکلات اقتصادی، خوراک و پوشاک، مسکن، تهیه ی شیرخشک کودکان و... از بارزترین مشکلات هر پناهجوی به خصوص پناهجویان متاهل تامین هزینه خورد و خوراک می باشد. بیماری و هزینه پزشکی و تهیه ی دارو از دیگر مشکلات هستند. مشکلات روحی و روانی ناشی از استرسهای شبانه روزی از دیگر ناگفته هایی هستند که لحظه به لحظه در میان پناهجویان همچون بیماری واگیردار شیوع می یابد ...بسیاری از پناهجویان به افسردگی و بیماریهای روانی مبتلا شده اند وگاهی خودکشی آخرین راه چاره برای یک پناهجو است.اما اینجانب به عنوان یکی از موارد خاص علاوه بر این مشکلات که در میان تک تک پناهجویان عمومیت دارد مشکلات دیگری دارم که احساس می کنم باید هم اکنون مدیاهای جهان به صورت اختصاصی مشکلات من و دیگرپناهجویانی که وضعیت مشابه مرا دارند را برجسته کنند.
بدون شک دوران پناهجویی و برخی از کم کاریهای کمیسیاریای عالی سازمان ملل سالهای زیادی از عمر مفید انسانها را به یغما می برد.به خصوص اینکه بسیاری از پناهجویان انسانهای روشنفکری هستند و دارای تواناییهای خاصی می باشند که در این دوران سخت و بلاتکلیف تنها مات و مبهوت منتظر پاسخ کمیسیاریای عالی و سفارت کشورها هستند. از سوی دیگر پروسه طولانی مدت و طاقت فرسا رسیدگی به پرونده ها از بارزترین مشکلات است. اما انچه نگرانی اینجانب را به صورت خاص برجسته می کند،مشکلات جدیدی است که از سوی برخی از کشورها مانند امریکا، کانادا و استرالیا و...دامنگیر پناهجویان حزب دموکرات شده است. به عنوان مثال تا چند سال گذشته این کشورها پناهجویان حزب دموکرات را سریعا به عنوان پناهنده قبول می کردند اما امروزه این کشورها از قبول چنین پرونده هایی سرباز می زنند. .. تلف شدن عمر مفید پناهجویان و ناشفاف بودن موضع این کشورها در برابر پناهجویان از دیگر معضلات خاص است که گریبانگیر پناهجویان کرد به خصوص طرفداران و اعضاء حزب دمکرات است. به عنوان مثال اگر دولت پر ادعایی چون کانادا تا دیروز دسته دسته از پناهندگان حزب دموکرات را قبول می کرد اما امروز به خاطر سیاستهای روز، حزب دموکرات را در لیست سیاه قرار می دهد و طرفداران و اعضاء این حزب را پس از سالهای متمادی چشم انتظار قرار داده و سپس به آنها پاسخ منفی می دهند... چنین وضعیتی به راستی جای تاسف دارد... چرا که اگر کانادا یا دیگر کشورها تمایلی به پذیرفتن این طیف از پناهجویان ندارند چرا پس از 3سال ونیم پاسخ خود را قطعی می کنند. به عنوان مثال زمانی که ما پناهجویان خبر ردشدن (فرزاد عزیزی بانه) یکی از طرفداران حزب دموکرات شنیدیم، فهمیدیم که چگونه سفارت کانادا با بی مهری تمام با این پناهجو برخورد کرده است ...ما پناهجویان از آینده ی مبهم خود وحشت داریم.زمانی که گزارشات فرزاد عزیزی بانه در رسانه هاانعکاس یافت و پناهجویان اطلاع یافتند که چگونه یک مبارز و فعال سیاسی که سالها تحت شکنجه بوده است و با اینکه روی میز وکیل قبولی خود را پنج سال قبل دریافت کرده است و حدود3 سال ونیم قبل توسط کانادا رسمابه عنوان پناهنده پذیرفته شده و حتی تاریخ پرواز می گیرد اما ناگهان72 ساعت قبل از پرواز سفارت کانادا پشیمانی خود را اعلام می کند و اظهار می کند که کشور کانادا نمی تواند پناهجویان حزب دموکرات را بپذیرد، سرتاسر وجود ما طرفداران حزب دمکرات را استرس و نگرانی برمی دارد. سوال این است که چرا کشورهایی چون کانادا، امریکا واسترالیا 3 سال ونیم قبل به پناهجو اعلام نمی کند که ما چنین پرونده هایی را قبول نمی کنیم تا عمر و استعدادها و نیروی جوانی این پناهجویان زیر فشار پناهندگی به یغما نرود.
کاملا طبیعی است که اینجانب و دیگر پناهجویانی که فعالیتهای سیاسی برای حزب دموکرات انجام داده یم زمانی که مصاحبه ها و گزارشات اینگونه پناهجویان و سرنوشت رقت بار آنها را در رسانه ها می بینیم، از آینده ی ناروشن خود و خانواده یمان وحشت می کنیم. آیا تضمینی وجود دارد سرنوشت اینجانب با دو کودک شیرخواره بدون شغل و حمایت مالی به سرنوشت فرزاد عزیزی بانه و دیگر پناهجویان حزب دموکرات مبتلا نشود؟!!! آیا تضمینی هست که ایالت متحده ی آمریکا پس از چند سال بلاتکلیفی مانند کانادا نامه ای را برای ما ارسال نکند و در آن ابراز کند که ایالت متحده نمی تواند هواداران حزب دموکرات را بپذیرد؟!! من و همسرم به هیچ وجه تمایل نداریم سالهای نخستین زندگی فرزندانمان در زیر فشار پناهجویی تلف شود به همین دلیل احساس کردیم لازم است مشکلاتمان را از طریق رسانه ها و مطبوعات به گوش جهانیان برسانیم شاید بتوانم در این زمینه نظر سازمان های حقوق بشری را به خود جلب کرده و راهکاری برای حل این معضل بیابیم....
* چرا تا این اندازه نقش مطبوعات را موثر می دانید؟
* درخواست شما از این کشورها و همچنین کمیسیاریای عالی سازمان ملل متحد در ترکیه چیست؟
به عنوان یک پناهجوی حزب دموکرات کردستان ایران از این کشورها درخواست می کنم که اگر تمایلی به پذیرفتن این گونه پرونده ها ندارند، پرونده ی انان را نپذیرند و پس از 4 سال ابراز پشیمانی نکنند. زیرا عدم پذیرش پناهنده توسط کشورها نیست که موجب فشارهای روحی و روانی پناهجویان می شود بلکه آنچه که موجب آزار وشکنجه ی روحی پناهجواست انتظار و بلاتکلیفی و پذیرش و سپس ابراز پشیمانی پس از چندین سال توسط سفارت این کشورهاست. به همین جهت اینجانب از کمیسیاریای عالی سازمان ملل درخواست می کنم زمانی که می داند این کشورها100% چنین پرونده هایی را پس از چند سال رد می کنند پرونده ی ما را از
همان ابتدا به کشورهایی مانند کشورهای اروپایی بدهند که بدون هیچ مشکلی پناهجویان حزب دموکرات را می پذیرند...
افراد یا سازمانهایی که تمایل دارند به پناهجویان در ترکیه کمک رسانی کنند می توانند جهت دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی اینگونه پناهجویان با انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی در ترکیه تماس حاصل نمایند.
شماره مسوول امور مالی حمید ذوالقدر: 00905076587944
با تشکر از سیروان عنایتی و جعفر بایزیدی برای تهیه این گزارش
لطفا نقطه نظرات و دیدگاههای حقوقی خود را زیر این نوشته بیان دارید،
با سپاس روابط عمومی انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی_ترکیه(نوشهیر) 00905076586901
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر