جواب کارکنان یک بیمارستان دولتی ترکیه به بیمار ان پناهجو: ما بنگاه خیریه نیستیم...

به دست انجمن حمایت از پناهجویان‏ در در تاریخ یکشنبه, آوریل 10, 2011‏ و ساعت 06:43 بعد از ظهر‏‏

 جواب کارکنان یک بیمارستان دولتی ترکیه به بیمار ان پناهجو: ما بنگاه خیریه نیستیم...
زندگی اسفبار پناهجویان در ترکیه موجب شده که نه تنها پناهجویان و پناهندگان از لحاظ اقتصادی در فشار بسیار شدیدی قرار بگیرند بلکه از لحاظ شرایط جسمی و روحی  هم دچار مشکلات جدی شوند.
روز گذشته (هشتم آوریل2011)ساعت یازده وسی دقیقه (ساسان مهری) یکی از پناهجویان شهر نوشهیر -ترکیه به دلیل ناراحتی قلبی بیهوش شده و در کنار میدان امنیت شهر نوشهیر نقش بر زمین می شود...مدتی بعد در حالی که پیکر نیمه جان وی کنار ساختمان پلیس امنیت نقش بر زمین بود، (بی توجهی پلیس این شهر نسبت به جان پناهجویان نه تنها در این مورد بلکه در موارد گوناگون به عینه هویداست) توسط کمک خواهی یکی دیگر از پناهجویان، با امبولانس به اورزانس برده می شود و  خطر بیماری وی چنان است که بلافاصله اورژانس وی را به  بیمارستان دولتی در این شهر انتقال می دهد. ...پس از معاینه ی پزشکی تشخیص داده می شود که ایشان ناراحتی قلبی داشته اند و مشکلات عصبی که برای او پیش امده است مساله را حادتر کرده است.
خانم( تارا . ا ) خبرنگار ما در پایگاه خبری ترکیه با اطلاع یافتن از وضعیت اقای ساسان مهری در اسرع وقت خود را به بیمارستان رسانده جویای حال این پناهجو می شود...تارا؛ در ابتدا به عنوان دوست ساسان سعی می کند،اطلاعات دقیقتری را در باره ی وضعیت سلامتی او از پزشک مربوطه به دست اورد. پزشک وی،خاطرنشان می کند مشکل اصلی او فشارهای روحی و روانی است ...و در  ادامه می افزاید: ما پیوسته پناهجویان بسیاری از کشور ایران را مورد معاینه قرار می دهیم که در تمام موارد فشارهای ناشی از فضای پناهندگی تک تک انها را دچار مشکلات متعدد جسمی و روحی کرده است.
خبرنگار ما اضافه می کند: زمانی که من به بالین ساسان رفتم ،وخامت حال وی چنان بود که  نیمه جان بر تخت بیمارستان چشم به دور دست ها دوخته بود و هیچ امیدی به زندگی نداشت. .. تمامی تلاشم را به کار گرفتم که از این صحنه عکس بگیرم تا ثابت کنم پناهجویان ترکیه تا چه اندازه در وضعیت اسفناکی به سرمی برند و متاسفانه نه دولت ترکیه و نه خود سازمان ملل تاکنون هیچ عکس العمل جدی برای مسایل بیمه و درمان پناهجویان صورت نداده است.... تارا می افزاید با اینکه انها نمی دانستند که من خبرنگار پایگاه خبری ترکیه هستم باز هم اجازه نمی دادندبه عنوان دوست ساسان، تصاویری از وی گرفته و داشته باشم(  بدون تردید یکی از دلایل ان ترس ترکیه از مطبوعات و فشارهای رسانه ها بر کارکرد این کشور است).
 تارا با اظهار تاسف فضای درد الود وضعیت ساسان را چنین توصیف می کند: کارکنان بیمارستان دولتی ترکیه با این که اطلاع داشتند این بیمار قلبی تنها چند لیر در جیبش پول دارد، باصدای بلند و چندین بار متوالی تکرار کردند: این مشکل ما نیست...یا کارت شناسایی پناهندگی اقای مهری در بیمارستان  تا زمانی که پول به حساب بیمارستان ترکیه واریز شود، به صورت امانت باقی می ماند یا هر چه زودتر هزینه بیمارستان را تصفیه کنید،...ما بنگاه خیریه نیستیم.
(اگرچه جای گمان است که کشوری که می خواهد وارد اتحادیه ی اروپا شود باید در بیمارستانهایش همچون بیمارستانهای اروپا مسایل انسانی وحقوق بشر ی برایش از پول مهمتر باشد!!!) .
ساعت 12:55 دقیقه روز بعد، خبرنگار ما در پایگاه خبری با ساسان تماس گرفته و جویای حالش بود که  وی با ابراز نگرانی بیان داشت: من بیش از اینکه نگران خودم باشم نگران زن وبچه ام هستم و از ان هم مهمتر نگران دیگر پناهجویانی هستم که وضعیتشان از من جدی تر است... چرا که نه دولت ترکیه و نه سازمان ملل هیچ گونه ارزشی برای حقوق پناهجویان قائل نیستند.
خبرنگار ما در ادامه بیان داشتند: جای بسی مباهات است که یک موسسه به نام (اسام) در ترکیه وجود دارد که رابط میان پناهجو و کمیساریای عالی پناهجویان است اما زمانی که ساسان سه بار متوالی به اسام مراجعه می کند و از ان تقاضای کمک می خواهد، کارکنان این موسسه در کمال خونسردی پاسخ می دهند:
ما نمی توانیم برای جنابعالی کاری انجام دهیم و این مشکل خودتان است و ما توانایی پرداخت هزینه ی بیمارستان شما را نداریم.
ساسان پیش از این حادثه به پایگاه خبری ترکیه ابراز نموده بود : من ناراحتی قلبی و فشارهای عصبی شدیدی دارم و به هیچ وجه توانایی پرداخت هزینه ی سنگین بیمارستان و پول دارو را ندارم و زمانی که در کارگاههای ترکیه هم کار می کنم مانند دیگر پناهجویان ؛کارفرمایان ترکیه بخش قابل توجهی از پول ما را پرداخت نمی کنند و متاسفانه به جز انعکاس فریادمان در رسانه ها، دیگر دستمان به هیچ جا بند نیست و سازمان مستقل از کمیساریای عالی درگیر این مسئله پناهجویان نشده است.

ساسان و صدها پناهجوی دیگر ایرانی در کشور ترکیه در خطرات جدی  قرار دارند و کمیسار یای عالی سازمان ملل متحد هم کاملا بی توجه به این موضوع بوده و مرگ و میر پناهجویان را بر اثر بیماری و یا حوادثی در حین کار، نادیده گرفته و هیچ گونه رسیدگی نمی شود...

این در حالی است که دبیرکل سازمان ملل متحد در گزارشات خود اظهار می کند : همه چیز روبه راه است وسازمان ملل برای مسایل جهانی وحقوق بشر تلاش های گسترده ای انجام داده است...!

ساسان مهری، از اعضاء اصلی شورای نمایندگان بر اثر فشارهای حاصل از شرایط کار بر تخت بیمارستان ترکیه، چشم به افق دوخت تا کاربه دستان حقوق بشری لایحه هایی پشت سر هم امضاء کنند و هیچ کدام هم نتیجه ای به حال پناهجویان نداشته باشد...

سازمان های حقوق بشری پناهجویان ایرنی ساکن در ترکیه را به باده فراموشی سپرده اند...