به دست انجمن حمایت از پناهجویان در در تاریخ سه‌شنبه, می 03, 2011 و ساعت 06:03 بعد از ظهر
اینجا شهر وان در ترکیه است؛ زندان الکاترا...گزارشی از گروه خبری انجمن حمایت از پناهجویان ایرانی(درج در تارنمای آژانس خبری کردستان
anjoman.help.ir@gmail.com
http://www.iknanews.com/news/4007.html
اینجا شهر وان در ترکیه است.
اینجا زندان الکاتراست
.ما در شهر وان نه امنیت جانی ونه امنیت اقتصادی داریم و به همین دلیل پناهجویان این شهر بیش از شهرهای دیگر تحت فشارهای گوناگون هستند. محمد می گوید: ما در افغانستان ( مزار شریف) شاید ماهی هزار دلار کاسبی می کردیم چون هم اجازه ی کار داشتیم وهم پول ما را نمی خوردند. اما اکنون ظاهرا ماهی 600 لیر به ما می دهند اما سر ماه صاحب کار می گوید کار تو 400 لیر می ارزد تازه اگر ان مقدار را هم کامل پرداخت کنند. فاطمه همسرم در افغانستان با اینکه یک کشور جنگ زده است اما دست به سیاه وسفید نمی زد. اما متاسفانه اکنون مجبور شده است با دیگر زنان افغانی ساعتها بنشیند خمیرگیری کند نان درست کند وپس از خستگی ناشی از این کار ساعتها پشت چرخ خیاطی بنشیند.فرزاد عزیزی بانه یکی از مشکل دارترین پناهند گان کرد مسیحی است که داستان زندگی اوزبانزد خاص وعام است. این پناهنده ی فعال سیاسی کرد که 4 سال است قبولی خود را از سازمان ملل گرفته است هیچ حمایت مالی از او به عمل نیامده است و درخواست یاری از هر فرد خیرخواه یا سازمانی را دارد . فرزاد نیمه ی بدنش بی حس است وچشم راستش را از دست داده است وهم اکنون اماده است در جایی برای ماهی تنها 300 لیر معادل 200 دلار کار کند تا بتواند تنها پول کرایه ی خانه وخوراک وپوشاکش را تعیین کند. مشکلات اقتصادی پناهجویان در زمینه ی تامین داروهای پزشکی انقدر فراوان است که به اسانی نمی توان انها را بیان کرد. اما افرادی خود را به انجمن پناهجویان معرفی نموده اند که می گویند حتی پول خرید قطره ی چشم وگوش را ندارند. متاسفانه سازمان ملل هم کاری انجام نمی دهد .اسفناک ترین موردی که اخیرا توسط خبرنگار ما خانم تارا در یکی از بیمارستانهای نوشهیراز وضعیت ساسان مهری که ناراحتی قلبی دارد گزارش شد حاکی از ان بود که بیمارستانهای ترکیه هم به زور کارت پناهجویی بیماران را از انها میگیرند ومی گویند تا زمانی که پول را به حساب بیمارستان ترکیه واریز نکنید کارت ومدارک شما پس داده نمی شود. صلاح الدین عزیزیان که کرد شهر اشنویه ی ایران می باشد و در ایران مهندس عمران بوده است وتجهیزات کارگاه واموالش در ایران توسط وزارت اطلاعات مصادره می شود ناچار رهسپار غربت می شود وهم اکنون به دلیل فشارهای پناهندگی هم خودش وهم همسرش در خانه ی خودنان روزانه ی خویش را درست می کنند. او می گوید:خود کفایی در هر زمینه ای جای افتخار است اما مشکل اینجاست که چنین زندگی نشانگر خود کفایی نیست این رسوایی وننگ برای کشورهایی است که ادعای دموکراسی می کنند واگر بخواهم گسترده تر به مساله نگاه کنم می توانم بگویم این یک رسوایی بزرگ برای نوع بشر در قرن 21 است که خانواده های پرجمعیت پناهجو حتی برای نان معمولی در فشار هستند. اقای عزیزیان که اکنون دبیر وسخنگوی این انجمن است اظهار می کند:یکی از برنامه های اینده ی انجمن حمایت از پناهجویان در ترکیه این است که خانواده های مستمند را شناسایی کنیم ومواد اولیه ی خوراکی ( تا حد توان) در میان انها توزیع کنیم که البته باید خاطر نشان کنیم تحقق این اهداف بستگی به همت خود پناهجویان دارد. چرا که تمام این سازمانها وکشورهایی که ادعای انسان دوستی می کنند تنها در قالب شعار کارهایشان را دنبال می کنند. وی در ادامه ی اظهاراتش خاطر نشان می کند:زندگی ما پناهجویان در ترکیه بیشتر به زندگی ( رابینسون کروزو ) شباهت دارد . ترکیه همان جزیره ای است که رابینسون 27 سال در انجا بود و خودش نان و لباس وخانه و ... دیگر نیازهایش را شخصا براورده می کرد. گاهی اوقات که حتی پول خرید ارد هم نداریم تا نان درست کنیم به دوستان پناهجو می گویم بهتر است در جایی یک تکه زمین پیدا کنیم ان را شخم بزنیم وخودمان گندم خود را هم تهیه کنیم و دیگر نیازی به سازمان ملل هم نداشته باشیم !!!(لطفا برای دریافت امارهای دقیق تر باجزئیات بیشتر ازوضعیت اسفناک اقتصادی پناهجویان وکمک رسانی به خانواده های نیازمند با انجمن حمایت ازپناهجویان ایرانی در ترکیه تماس حاصل نمایید) .تلفن روابط عمومی :
00905076586901 00905076586901 end_of_the_skype_highlighting
anjoman.help.ir@gmail.com
http://www.iknanews.com/news/4007.html
http://www.iknanews.com/news/4007.html
اینجا شهر وان در ترکیه است.
اینجا زندان الکاتراست
.ما در شهر وان نه امنیت جانی ونه امنیت اقتصادی داریم و به همین دلیل پناهجویان این شهر بیش از شهرهای دیگر تحت فشارهای گوناگون هستند. محمد می گوید: ما در افغانستان ( مزار شریف) شاید ماهی هزار دلار کاسبی می کردیم چون هم اجازه ی کار داشتیم وهم پول ما را نمی خوردند. اما اکنون ظاهرا ماهی 600 لیر به ما می دهند اما سر ماه صاحب کار می گوید کار تو 400 لیر می ارزد تازه اگر ان مقدار را هم کامل پرداخت کنند. فاطمه همسرم در افغانستان با اینکه یک کشور جنگ زده است اما دست به سیاه وسفید نمی زد. اما متاسفانه اکنون مجبور شده است با دیگر زنان افغانی ساعتها بنشیند خمیرگیری کند نان درست کند وپس از خستگی ناشی از این کار ساعتها پشت چرخ خیاطی بنشیند.فرزاد عزیزی بانه یکی از مشکل دارترین پناهند گان کرد مسیحی است که داستان زندگی اوزبانزد خاص وعام است. این پناهنده ی فعال سیاسی کرد که 4 سال است قبولی خود را از سازمان ملل گرفته است هیچ حمایت مالی از او به عمل نیامده است و درخواست یاری از هر فرد خیرخواه یا سازمانی را دارد . فرزاد نیمه ی بدنش بی حس است وچشم راستش را از دست داده است وهم اکنون اماده است در جایی برای ماهی تنها 300 لیر معادل 200 دلار کار کند تا بتواند تنها پول کرایه ی خانه وخوراک وپوشاکش را تعیین کند. مشکلات اقتصادی پناهجویان در زمینه ی تامین داروهای پزشکی انقدر فراوان است که به اسانی نمی توان انها را بیان کرد. اما افرادی خود را به انجمن پناهجویان معرفی نموده اند که می گویند حتی پول خرید قطره ی چشم وگوش را ندارند. متاسفانه سازمان ملل هم کاری انجام نمی دهد .اسفناک ترین موردی که اخیرا توسط خبرنگار ما خانم تارا در یکی از بیمارستانهای نوشهیراز وضعیت ساسان مهری که ناراحتی قلبی دارد گزارش شد حاکی از ان بود که بیمارستانهای ترکیه هم به زور کارت پناهجویی بیماران را از انها میگیرند ومی گویند تا زمانی که پول را به حساب بیمارستان ترکیه واریز نکنید کارت ومدارک شما پس داده نمی شود. صلاح الدین عزیزیان که کرد شهر اشنویه ی ایران می باشد و در ایران مهندس عمران بوده است وتجهیزات کارگاه واموالش در ایران توسط وزارت اطلاعات مصادره می شود ناچار رهسپار غربت می شود وهم اکنون به دلیل فشارهای پناهندگی هم خودش وهم همسرش در خانه ی خودنان روزانه ی خویش را درست می کنند. او می گوید:خود کفایی در هر زمینه ای جای افتخار است اما مشکل اینجاست که چنین زندگی نشانگر خود کفایی نیست این رسوایی وننگ برای کشورهایی است که ادعای دموکراسی می کنند واگر بخواهم گسترده تر به مساله نگاه کنم می توانم بگویم این یک رسوایی بزرگ برای نوع بشر در قرن 21 است که خانواده های پرجمعیت پناهجو حتی برای نان معمولی در فشار هستند. اقای عزیزیان که اکنون دبیر وسخنگوی این انجمن است اظهار می کند:یکی از برنامه های اینده ی انجمن حمایت از پناهجویان در ترکیه این است که خانواده های مستمند را شناسایی کنیم ومواد اولیه ی خوراکی ( تا حد توان) در میان انها توزیع کنیم که البته باید خاطر نشان کنیم تحقق این اهداف بستگی به همت خود پناهجویان دارد. چرا که تمام این سازمانها وکشورهایی که ادعای انسان دوستی می کنند تنها در قالب شعار کارهایشان را دنبال می کنند. وی در ادامه ی اظهاراتش خاطر نشان می کند:زندگی ما پناهجویان در ترکیه بیشتر به زندگی ( رابینسون کروزو ) شباهت دارد . ترکیه همان جزیره ای است که رابینسون 27 سال در انجا بود و خودش نان و لباس وخانه و ... دیگر نیازهایش را شخصا براورده می کرد. گاهی اوقات که حتی پول خرید ارد هم نداریم تا نان درست کنیم به دوستان پناهجو می گویم بهتر است در جایی یک تکه زمین پیدا کنیم ان را شخم بزنیم وخودمان گندم خود را هم تهیه کنیم و دیگر نیازی به سازمان ملل هم نداشته باشیم !!!(لطفا برای دریافت امارهای دقیق تر باجزئیات بیشتر ازوضعیت اسفناک اقتصادی پناهجویان وکمک رسانی به خانواده های نیازمند با انجمن حمایت ازپناهجویان ایرانی در ترکیه تماس حاصل نمایید) .تلفن روابط عمومی :
00905076586901 00905076586901 end_of_the_skype_highlighting
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر