به دست انجمن حمایت از پناهجویان در در تاریخ شنبه, آوریل 16, 2011 و ساعت 08:39 بعد از ظهر
مرگ تدریجی پناهجویان به علت سهل انگاری کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل یک جرم آشکار است
http://yarsan-dm.com/in/index.php?option=com_content&view=article&id=779%3Al-r&catid=56%3A1389-08-16-18-16-57&Itemid=91
مرگ پناهجویان به علت بی‌توجهی سازمان کمیساریای عالی پناهندگان در قبال جان بیمارشان
چنین بی‌توجهی در حالی صورت می‌گیرد که در بسیاری از شهرهای ترکیه بیمارستان‌های دولتی به پناهجویان سرویس کافی نمی‌دهند به همین خاطر همان‌گونه که بارها مشاهده شده است، بسیاری از پناهجویان به علت تمکن مالی و کم‌توجهی مسوولین کمیساریای عالی سازمان ملل مستقر در آنکارا جان خود را از دست می‌دهند.
به طور مثال هفتم ماه آوریل ۲۰۱۰، فرخ محمدی (فعال سیاسی) در بیمارستان
شهر کایسری بر اثر بیماری سرطان فوت می‌کند. فرخ محمدی به هم‌راه همسر و دو فرزندش، بیش از سه سال پناه‌جوی ترکیه بوده و درخواست پناهندگی که به سازمان ملل ارایه داده با سهل‌انگاری مطلق سازمان ملل مواجه و پرونده ایشان مختومه اعلام می‌شود…
علی‌اکبر لطفی‌فرد (۶۲ساله) مرگ به علت تومور مغزی… مرحوم لطفی پناهنده سیاسی- اجتماعی بود که به هم‌راه همسر و دو فرزندنش، پس از چهارسال شرایط سخت زندگی و دست و پنجه با مرگ، در ژانویه ۲۰۱۱ به عنوان پناهنده از طرف کمیساریای عالی پذیرفته می‌شود. متاسفانه بیماری رنج‌آسای وی، که از ۲۰۰۹ با آن مبارزه می‌کرد به علی‌اکبر لطفی اجازه اقامت مامنی امن نداد و ژانویه ۲۰۱۱ با زندگی وداع گفت. لازم به ذکر است که خرج و مخارج بیمارستان وی بیش از ۳۰ هزارلیر ترکیه از طرف خانواده‌اش با شرایط بسیار سختی تامین شده و با توجه به این که مرحوم لطفی در ترکیه و در شرایط پناه‌جویی دچار تومار مغزی شده اما از طرف سازمان کمیساریای عالی هیچ‌گونه کمک هزینه به وی و خانواده‌اش، تعلق و پرداخت نشده است.
۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ محمد شیری به علت سومصرف دارو خودکشی می‌کند و به زندگی خود پایان می‌دهد در حالی که در اوج جوانی به کمیساریای عالی پناهندگان پناه آورده بود که آینده‌ای امیدوار را نظاره‌گر باشد..
ساعد مهدی‌پور ۲۰ ژانویه ۲۰۱۱ ساکن شهر نوشهیر با بریدن رگ دست خود، دست به خودکشی زده و رویاهای ناتمام خود را به افق می‌سپارد، خوش‌بختانه به علت رساندن وی به بیمارستان، ساعد از مرگ حتمی نجات پیدا می‌کند…
سهل‌انگاری مطلق کمیساریا در خصوص پرونده پناهندگان وعدم ایجاد شرایط مناسب برای پناهجویان بارها و بارها فجایع غیرقابل جبرانی را به وجود آورده است چرا که هزاران پناهنده ایرانی، افغانی و غیره از سوی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در این کشور به امان خدا رها شده و هیچ‌گونه کمک هزینه‌ای بابت زندگی حداقلی و مسکن در اختیار آنان قرار داده نمی‌شود. از این رو آنان از سر ناچاری به کارهای شاق با دست‌مزد بسیار ناچیز و به‌مراتب کم‌تر از کارگران «بومی» تن می‌دهند و پناهجویان بارها و بارها با عدم دست‌مزد از طرف کارفرما مواجه بوده و به علت شرایط سخت زندگی، مجبورند با این که روزها و ماه‌های متوالی برای کارفرمایان کار کرده‌اند از دست‌مزد حداقل خود که بیش از نیمی از آن می‌شود، بگذرند تا بلکم کرایه مسکن خود را بپردازند…و با حوادث ناگوار این چنینی نیز مواجه می‌شوند و از آن‌جا که مشمول قوانین کار نمی‌شوند، کسی در قبال جان و اموال آنان نیز مسوولیتی ندارد.
اعتصاب و تحصن هفت پناهنده ایرانی، افغانی در شهر وان مقابل دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل پس از هفت روز اعتصاب غذا به بیمارستان ختم شد و عکس العملی از طرف سازمان های حقوق بشری صورت نگرفت و علامت سوالی بر جای ماند تا به کی این پناهندگان که بیش از چهارسال از پذیرفته شدنشان به عنوان پناهنده از طرف کمیساریای عالی صورت گرفته، اما هیچ کشوری تا به حال درخواست پناهندگی آنها را قبول نکرد ه است؟!!!!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر